Nabeschouwingen

Onze prachtige en langste fietsreis ooit loopt stilaan op zijn einde. Het was niet altijd zoals we wensten, maar soms veel nattevingerwerk.

Vooral het verkeer in grote steden zoals Kunming, Hanoi, Phnom Penh was een en al chaos. In deze Aziatische landen is het moto dan ook : u zeker niet laten wegdrummen en uw plaats in het verkeer krachtdadig opeisen, soms met veel geroep en getier, gesticulerend.... Meningsverschillen waren er ook, bv. Over de richting die we moesten volgen. Is het nu links, rechts of rechtdoor? We hebben ons laten leiden door Mapsme maar de laatste tijd krijgt “mijn Mapsme madame” zoals ik ze noem, ook haar kuren. Tegenwoordig spreekt ze met een klein piepstemmetje en waar je links moet afdraaien, zegt ze “turn right” en omgekeerd. Bovendien zie ik met de zon het scherm niet en dit maakt het alleen nog maar moeilijker. Zou ze misschien ook moe worden of heeft ze een zonneslag? We kunnen deze foutmelding spijtig genoeg niet corrigeren.

In de 5 gefietste landen was de bevolking zeer vriendelijk en behulpzaam (denk maar aan de hulp met mijn 3 lekke banden). Soms moesten we de ganse dag Sabaidee en hello roepen,  vooral in Laos en Cambodja. De Chinezen waren wat terughoudender maar eenmaal het ijs gebroken, waren ze niet te stoppen. In China en Vietnam kregen we overal waar we stopten gratis thee of konden we rond een vuurtje zitten om ons op te warmen.Het was hilarisch als we in conversatie gingen met de locale bevolking. Vooral eten bestellen was een hele onderneming bij gebrek aan Engelse menukaarten. Met handen en voeten moesten we ons begrijpbaar maken of aantonen in de potten en vitrinekasten. We hebben dan ook heel veel noedelsoep gegeten. Dit leek ons steeds de veiligste keuze en stond steevast op de menu.

Onze leukste herinneringen hadden we in steden en dorpjes waar we als enige Westerse toeristen rondliepen. Menigmaal moesten we op de foto of werden er steevast selfies genomen. Je wordt als fietser helemaal ondergedompeld in het land waar je doorfietst en ervaart alles veel intenser. We kunnen het iedereen aanraden.

Het was een hele verademing toen we Vietnam verlieten. Geen geclaxonneer meer en lawaai van karaoke enz. Laos was op dat gebied veel rustiger. Ook het verkeer was meer gedisciplineerd.

We hebben ook veel armoede gezien (vooral in de bergen en plattelandsdorpjes). De woningen bestonden soms uit wat tegen mekaar geslagen planken. Ook veel paalwoningen, deels voor de regenperiode maar vooral  voor wat koeling. De armoede was het grootst in Laos en Cambodja. Thailand is duidelijk veel welvarender. 

Op de  vele rijstvelden, cassave en bananenplantages, is het hard werken. Vooral de rijstteelt vergt veel van het menselijk lichaam. Gans de dag gebukt tot hun knieën in het water om de plantjes een  voor een in de grond te stoppen.

Het enige negatieve dat we kunnen melden is de milieuproblematiek. Vooral in landen als Vietnam, Laos en Cambodja hebben we heel veel afval gezien. In toeristische plaatsen valt alles nogal mee maar als fietser kom je overal en zie je ook de keerzijde  van de medaille. In deze landen werd ook overal het afval langs de weg verbrand. In Thailand wordt er gelukkig meer aandacht besteed aan het milieu. Zo zien we op vele plaatsen automaten waar je flessen kunt vullen met water. Zo moet je geen plastic flessen met water meer kopen (zie foto).

Ondanks dat we door de inspanningen en de hitte veel vermagerd zijn, hebben we geen honger geleden. Overal langs de weg stonden eet- en drankstalletjes. Vooral kippen op de barbecue wordt hier veel gegeten. Wij hielden het vooral bij bananen. We hebben er kilo’s van gegeten.

We hebben tijdens onze fietsreis geen regen gehad. De eerste maand was het wel nog behoorlijk koud en fietsten we met thermisch ondergoed, lange broek, handschoenen... ‘s Avonds moesten we ons verwarmen aan elektrische vuurtjes. Vanaf Laos ging de temperatuur in stijgende lijn, tot wel 38 graden. De hitte is dan ook het moeilijkste geweest van heel de reis. Op het laatste vertrokken we dan ook steeds om 6 uur om dan in het begin van de namidddag toe te komen.

We kijken ook met heel veel plezier terug op ontmoetingen met medefietsers. Het was steeds aangenaam om bij het nuttigen van een biertje ervaringen uit te wisselen.

Het coronavirus heeft heel onze reis overschaduwd. Reeds bij onze landing in Hong Kong op 3 januari werd er omgeroepen dat er een epedimie was in Wuhan. Nadien werden we geconfronteerd met de uitbraak van het virus in de landen waar we doorfietsten. En tenslotte is het nu bang afwachten of we in België gaan mogen landen.

Om af te sluiten citeer ik graag de woorden van onze bevriende fietsers Jan en Wim die we onderweg zijn tegengekomen. “Via dit hele gebeuren en de prachtige ervaringen rond deze fietstocht zijn we RIJKE MENSEN”

Voor onze volgers ne dikke merci en bedankt voor alle leuke reacties. We houden jullie nog op de hoogte van onze terugkeer naar Belgie. Ons vliegtuigticket werd intussen voor een tweede maal omgeboekt. Het is dus bang afwachten.

Vanmorgen nog een uitstapje gedaan naar een tempelcomplex Wat Yansangwaram, een 25 km van Pattaya en een hydroponic groentenboerderij (zie foto’s).