Van de oostkust naar de westkust

Sinds enkele dagen hebben we de kaap van 1000 km overschreden en volgen de beklimmingen mekaar op.
we verlaten het kleine vissersdorpje Bang Boet naar Chumphon, onze laatste badplaats in de Golf van Thailand. 

Vanuit Chumphon steken we door naar de Andamaanse zee (westkust). Hier is de Istimus of Kra. Hier zou dmv een kanaal van 22 km een verbinding tussen de Golf van Thailand en de Andaman Sea gemaakt kunnen worden. 100 m verder ligt Myanmar. Langs de weg zien we veel stalletjes met grote ketels waarin Chinese broodjes worden gestoomd.  In Kraburi verblijven we in een kleine basic bungalow. De eigenares is wat blij om ons te zien. We zijn immers haar enige klanten. 

we zijn nu in de provincie Ranong, de dunst bevolkte en minst toeristische provincie van Thailand. In de restaurants dikwijls geen Engelse menukaarten… we moet het weer stellen met foto’s of gebaren. Op weg naar Ranong begint het ineens te regenen. We schuilen in een winkel en kopen plastieken regenjassen. Deze zitten heel oncomfortabel om te fietsen. Het begint steeds harder te regenen en tot overmaat van ramp krijgen we twee zware beklimmingen te verteren. De combinatie van nat wegdek en regenjassen, maakt dat we op het einde moeten afstappen en onze zware fietsen een paar honderd meter naar boven moeten duwen.  Ranong is een drukke stad waar vele Chinezen wonen. Ranong is ook vooral gekend om zijn hot springs. Van hieruit kan je ook de eilanden en Myanmar bezoeken.

we hebben hier een rustdag ingelast en trakteren ons op een dagje warmwaterbronnen. Alvorens binnen te gaan, wordt eerst onze bloeddruk gemeten. Ze hebben hier zelf een defibrillator. Blijkbaar is onze bloeddruk in orde, en mogen we binnen. Het is bovendien gratis. We zijn bijna de enige toeristen en dompelen ons onder in het hete water. De mineralen die uit de bronnen komen, schijnen ongelooflijk goed te zijn voor lichaam en huid.  We willen dit graag geloven 😉.

Na een dagje wellness kunnen we er weer tegen en stappen om 7 uur terug op de fiets richting Laem Son National Park. Hier logeren we in een bungalow bij een Nederlander die hier reeds 30 jaar woont. Voor ons eten moeten we naar het naastgelegen restaurant dat gerund wordt door de schoonfamilie.  Vanuit ons terras hebben we een prachtig zicht op de weelderige tuin, vol bloemen, kokosbomen, cashewnoten bomen… Ook hier zijn we de enige toeristen. Volgens de Nederlander is het toerisme hier maar 30% van voor COVID. Vele resorts zijn gesloten en in verval. Het nationaal park bevindt zich op 100 meter. We blijven hier twee dagen en fietsen langs mangroven, verlaten stranden en pittoreske vissershaventjes. De bevolking is hier overwegend moslim en we zien steeds meer moskees naarmate we meer zuidwaarts fietsen. We zien ook regelmatig borden met Phuket. Het einde komt in zicht. Het is ook hier aan de westkust dat de tsunami lelijk huis gehouden heeft.