Van Ayutthaya naar Amphawa

We zetten de wekker om 5.30 uur voor onze eerste etappe want het wordt een rit van 93 km. We volgen een tijdje de Chao Praya rivier. We zien veel waterpompen die de lager gelegen velden achter de dijken moeten voorzien van water, zodat de rijst kan groeien. Het is een saaie weg met een aantal vierbaanswegen  die we moeten oversteken. Dit is niet altijd simpel. Dikwijls moeten we een U bocht nemen om op de andere zijde te komen. Het is zondag en geregeld zien we een groepje wielertoeristen die enthousiast naar ons wuiven. Na een paar kilometers nemen we de verkeerde afslag zodat we op de weg naar Bangkok terecht komen. Het is geen optie meer om terug te keren en we rijden daarom verder om uiteindelijk op de goede weg te komen. Dit maakt dat we na 105 km toekomen in Bang Len, een druk marktplaatsje. We logeren in een bungalow temidden van de rijstvelden. Doodmoe bestellen we take away.

De volgende dag (9 januari) vertrekken we naar Kanchanaburi voor weeral een rit van 93 km. We vertrekken steeds rond 7 uur om zo veel mogelijk kilometers in de voormiddag te rijden en dit wegens de hitte. Om 7 uur wijst de thermometer reeds 26 graden. Gelukkig is het ‘s morgens dikwijls bewolkt. Het is weer een eentonige rit langs kanaaltjes en landbouwgebied. We verblijven hier twee dagen in een bungalow met zicht op de River Kwai. Onder ons terras zien we zwemmende varanen.

Kanchanaburi is vooral gekend voor de bridge over the River Kwai, de brug die de Japanners tijdens de 2de WO in een recordtijd lieten bouwen door krijgsgevangenen en Aziatische dwangarbeiders. Velen van deze arbeiders verloren het leven deels door het harde werk en erbarmelijke levensomstandigheden. Hier waren ook veel Nederlanders bij betrokken, getuige hiervan het oorlogskerkhof in de stad. Op dit kerkhof liggen 1900 Nederlanders begraven. Op onze rustdag nemen we de trein op de legendarische spoorweglijn van de dood. Deze brug moest Birma met Thailand verbinden. We stappen af aan een grot met een grote zittende Boeddha en lunchen met zicht op de River Kwai. Het is eens wat anders als op de fiets zitten. Na een bezoek aan het museum en het oorlogskerkhof sluiten we ons verblijf in Kanchanaburi af. 
Het publiek van Kanchanaburi bestaat veelal uit een mix van backpackers en mannen met dikke buiken, meestal in gezelschap van een Thaise dame. Er zijn hier dan ook veel bars en massagesalons, niet direct ons ding…

We verlaten Kanchanaburi voor een kortere etappe naar Chom Bueng, een universiteitsstadje (68 km). We volgen eerst de River Kwai en fietsen in de vallei van het karstgebergte. We komen verschillende Chinese begraafplaatsen tegen. De weg loopt grotendeels langs een kanaal. In Chom Bueng worden we door een vriendelijke dame met de brommer begeleidt naar ons hotel. We hadden het anders moeilijk gevonden.

Vandaag fietsen we richting drijvende markten. We beslissen om Damnoen Saduak, de grootste en meest toeristische drijvende markt links te laten liggen. We zullen twee dagen in Amphawa verblijven. De weg was op het einde heel mooi. We komen veel kokosnotenpalmen  tegen tussen waterweggetjes. De kokosnoten worden ter plekke in de openlucht langs de weg geschild en daarna in grote kookpotten boven houtvuur verwerkt tot een soort karamel. We verblijven in een kleine resort waar we de enige toeristen zijn. Vermits we reeds rond de middag ter plaatse zijn, fietsen we naar de floating market van Amphawa. Hier is echter geen activiteit meer te bespeuren. Morgenvroeg proberen we opnieuw en gaan we combineren met de Maeklong spoorwegmarkt, een bijzondere attractie.