Kamperen op zijn Indisch en Goa

Het is een lang weekend en we worden verwittigd dat alle hotels is Gokarna vol zijn. We hebben geen keuze en vertrekken. Na een steile beklimming waar we moeten afstappen en onze fietsen verder duwen, komen we aan de veerpont. De boot staat al klaar en dit bespaart ons een omweg van 30 km langs de weg. Bij een eetstalletje informeren we of er hotels zijn op onze weg. Er zou er eentje zijn op 500 meter. En ja, we zien na 2 minuten een mooie resort. De kamers zijn echter allemaal volzet maar ze hebben nog een grote tent in de aanbieding. We twijfelen maar nemen dan uiteindelijk toch het onzekere voor het zekere. Het sanitair is een beetje afgelegen. Geen probleem, met 4 man wordt de tent opgetild en verplaatst waar we ze willen. Naast het zwembad en kort bij het sanitair. Nog even matrassen, propere lakens, hoofdkussens, handdoeken … in de tent en klaar is Kees. De matrassen zijn comfortabel en we zijn blij. In de namiddag melden zich meer en meer mensen aan. Ze willen allemaal een ⛺️ tent. Uiteindelijk worden er een vijftiental tentjes opgezet. In een mum van tijd verandert onze resort in een soort van festivalweide. Gokarna is ook een pelgrimstadje met een paar tempels. We gaan op pad met een tuktuk. Het is echter een drukte van jewelste. Het is een komen en gaan van toeristenbusjes. Heel India is precies op weg. We houden het dan ook snel voor bekeken. ‘s Avonds verhuist de geluidsinstallatie naar de voorkant. Dit voorspelt niet veel goeds. Inderdaad kort daarna weergalmt de muziek en niemand is van plan om reeds in zijn ⛺️ te kruipen. Langs alle kanten wordt er druk gepraat. Als ik ‘s nachts opsta zie ik dat het terras bezaaid is met matrassen. Overal liggen mannen, vrouwen, kinderen door elkaar, en maar tetteren…. Ook de bedjes rond het zwembad zijn bezet maar niemand die moe is. Ik neem tenslotte een slaappil en val dan toch in een diepe 💤 slaap. ‘s Morgens is iedereen weer om 6 uur wakker. We slagen het ontbijt over en maken dat we weg zijn.

We fietsen vandaag naar Karwar, een klein stadje niet ver van Goa. We hebben afgesproken met een goede vriend van onze vrienden. Ze hebben vroeger samen gewerkt bij Dredging. Hij heeft daarna een carrière switch gedaan en is nu bloemist. Bij aankomst in Karwar bellen we hem op en na 5 minuutjes brengt hij ons naar een mooi hotel (op zijn kosten). De Indische gastvrijheid kent geen grenzen. ‘s Avonds komt Jude ons halen en we stoppen eerst bij zijn bloemenwinkeltje waar hij heel trots op is en met veel passie werkt. We zijn uitgenodigd bij hem thuis. Zijn vrouw die lerares Engels is, heeft heerlijk voor ons gekookt. Jude speelt ook gitaar en er wordt gezongen en gemusiceerd. Het wordt een erg leuke avond en we slapen heerlijk.

Na Karwar bereiken we na 15 km de grens met Goa. We moeten eerst langs een bareel. De wegen zijn mooi en overal staan borden om veilig verkeer aan te moedigen. Of dit helpt, is zeer de vraag. We komen nog een Indische fietser tegen die heel India doorfietst. We hebben een leuke babbel. We hebben een mooie bungalow op het strand van Palolem geboekt. Het wordt onze eerste rustdag in twee weken. Het wordt tijd om wat te 😊 genieten. Palolem heeft een prachtig strand met bungalows op het strand. ‘s Avonds verandert het strand in 1 groot openluchtrestaurant. Overal worden er tafels en stoelen gezet met kaarslicht. We genieten in onze luie zetel van een “sex on the beach”,

We mogen van onze vrienden hun appartementje in Carmona aan het strand van Zalor gebruiken. Na de langste beklimming van deze reis bereiken we via rustige wegen het appartement. Een priester van Don Bosco overhandigt ons de sleutels en samen drinken we nog een biertje. Deze week nodigen wij hem uit voor een etentje. Zalor beach is een rustig strandje met enkel 2 hutjes waar je kan drinken en eten. Hier hoofdzakelijk gepensioneerden zoals wij. Het zijn eerder 70 of zelf 80 plussers. Sommigen met krukken en zelfs in de rolstoel. 
 

Wij gaan onze plannen aanpassen. In plaats van nog 500 km naar Pune te fietsen op hoofdwegen, gaan we genieten van Goa. Hier is het prettig fietsen langs rustige en landelijke wegen. We genieten. Vandaag de kaap van 1000 km bereikt. Vanmorgen de busticketten voor Pune besteld. De fietsen mogen mee. We vertrekken hier pas 15 februari met een slaapbus.

Goa is vooral een relaxte provincie en lijkt meer Europees dan Indisch. De Portugezen waren hier aan de macht vanaf 1510 tot 1961. De Portugese invloeden zijn dan ook duidelijk waarneembaar. Hier woont de grootste gemeenschap van katholieken van India. Overal zie je mooi geschilderde kerken, kapelletjes, heiligenbeelden. Hier geen moskees of gesluierde vrouwen. De mensen hebben ook dikwijls een Portugese familienaam zoals Rodrigues, Pereira enz. Wat opvalt is het alcoholverbruik. Hier zijn overal winkels waar men alcohol kan kopen en overal serveren ze alcohol. Goa heeft zijn eigen whiskey dat zelf goedkoper is als frisdrank. Ook bier is merkelijk goedkoper dan in de andere provincies. Ook de Goaanse keuken is befaamd. Hier ook weinig vegetarische restaurants. Men eet hier alles, ook varkensvlees.

In de voormiddag doen we nu korte fietstochtjes langs smalle en rustige wegen. In de namiddag nemen we onze siësta op het strand. Het leven kan toch mooi 🙂 zijn.