We zijn er aan begonnen met een dag vol stress
9 januari 2024 - Ayyampuzha, India
We hebben voor onze fietsvakantie opnieuw voor India gekozen. De reden hiervoor is dat we tijdens deze reis onze Indische vrienden in Pune willen bezoeken. We starten in het zuiden en fietsen dan naar Goa om vervolgens te eindigen in Pune en terug te vliegen via Mumbai.
Onze eerste dag verliep stressvol. Het begon al in Lier. Onze fietsen pasten niet in het minibusje. Normaal verloopt alles zonder problemen maar nu hadden ze een reservebusje gestuurd. Na veel gemanoeuvreer konden de deuren dicht. In Zaventem bleek er niet veel volk te zijn voor het inchecken. We dachten dan ook dat alles vlot ging verlopen. Niets was minder waar. Bij het overhandigen van de documenten keek de bediende bedenkelijk naar ons visum. We kregen te horen dat ons visum niet in orde was omdat foto en QR code ontbraken. Onze bloeddruk ging snel naar omhoog want vertrekken ging niet zonder het officiële document. De verantwoordelijke van Qatar Airlines werd erbij geroepen. Deze man was zo vriendelijk om ons uit te nood te helpen. Hij ging op zijn laptop proberen om het juiste document af te drukken. Maar dat verliep ook niet van een leien dakje omdat er internet problemen waren. Na een half uurtje kregen we eindelijk het verlossende document. We konden vertrekken. Intussen had er zich achter ons een lange rij gevormd.
Bij aankomst in Cochin moesten we eerst door de immigratie. Hier waren we getuige van bureaucratie ten top. We moesten meer dan een uur aanschuiven. De onvriendelijke beambten deden alles op een enerverend tempo. Er wordt een foto genomen, vingerafdrukken genomen en alle documenten worden kritisch bekeken. Nadien wordt alles nog manueel ingevoerd. “Welcome in India” . Gelukkig stond onze taxichauffeur ons nog op te wachten. Door deze vertraging kwamen we in de drukke ochtendspits. Het verkeer zat muurvast. Onze chauffeur nam een andere weg waardoor we uiteindelijk de veerboot moesten nemen naar onze homestay in Fort Cochin. “In de lucht, te land, te water en met de velo”
We logeren bij een vriendelijke en behulpzame familie. De namiddag wordt besteed aan het uitpakken van de fietsen en terug in elkaar te steken. Op het eerste zicht is er geen schade. Na een kort ritje ondervindt Theo problemen met het voorwiel waardoor hij over de weg hobbelt. We gaan op zoek naar een fietsenmaker. Eerst komen we bij een winkel die fietsvakanties aanbiedt. De technieker is spijtig genoeg op trip. De vriendelijke eigenaar telefoneert voor ons naar een andere fietswinkel. We kunnen er nog terecht maar de winkel bevindt zich 5 km verder. Een jonge gast rijdt ons voor met de scooter. Uiteindelijk wordt het probleem opgelost voor 3 euro. Doodmoe kruipen we om 20 uur in ons bed.
We hebben 5 jaar geleden ook in Fort Cochin gelogeerd en besluiten daarom slechts één nacht te blijven. Cochin is de plaats waar Vasco da Gama in 1524 gestorven is en begraven werd in de Francis Church. Na 14 jaar werd zijn stoffelijk overschot overgebracht naar Lissabon. Enkel zijn grafsteen is nog te bezoeken. Fort Cochin is een gezellig stadje met veel Portugese en ook Nederlandse invloeden, getuige hiervan de mooie koloniale gebouwen en “Dutch cemetery” . Cochin is ook het centrum van de specerijenhandel.
Om te bekomen van de vlucht en te wennen aan de hitte (32 graden en vochtig) fietsen we 50 km zuidwaarts naar Marari beach. Hier logeerden we ook 5 jaar geleden bij een supervriendelijke familie. Het is een prettige rit die grotendeels langs de beachroad loopt. In Kerala (provincie) wonen er veel katholieken. (Zo ook eigenaars van onze eerste homestay). We komen dan ook veel kerken tegen en zelfs een basiliek. Overal langs de weg wordt er vis verkocht en zien we kleurrijke vissersbootjes en Chinese vissersnetten. Deze Chinese vissersnetten zijn typisch voor deze regio en een toeristische attractie. De eerste visnetten werden door Chinese handelaren gebouwd tussen 1350 en 1450. De visnetten worden manueel neergelaten en opgehaald via een mechanische installatie bestaande uit voornamelijk zware tegengewichten met behulp van mankracht. (Zie foto)
In Marari komt Prajeesh (eigenaar homestay) ons tegemoet in zijn tuktuk. Het is een blij weerzien en hij herkende ons onmiddellijk. Hier worden we oa verwend met heerlijk “homemade” eten. We gaan er van genieten.
Geniet van jullie reis. Groetjes, Ann en Marc
Bewondering dat jullie al die stress en gedoe aankunnen, maar de tweede dag ziet er al
heel wat beter uit!
De mooie reiservaringen doen al gauw de miserie op de luchthavens en de grensposten vergeten...
Al benieuwd naar het volgende avontuur!
Hier is het weer (zeer) koud en droog ( behalve in de parking..)
groeten ,
Jan en Ellen.
Groetjes, Jan en Ann
Na die lamentabele start ziet het er toch weer heel boeiend uit! Geniet ervan! Wij genieten van jullie geschreven avonturen 😉!
blij te horen dat jullie na wat administratief en ander ‘gehobbel’ nu toch definitief op ontdekkingstocht vertrokken zijn.
Geniet ervan, draai de trappers vrolijk rond en Christine : zorg ervoor dat Theo (alweer) niet op een autostrade begint te fietsen… 😉
Groetjes van
Ria en Martin